Blog Roland over epilepsie: kijk naar jezelf

In een van mijn eerdere blogs ging het over het omgaan met je beperkingen door jezelf en met name door anderen. En dan kom je al heel gauw uit bij het begrip ‘vooroordelen’. De (vaak verkeerde) beoordeling/inschatting van anderen als het gaat om jouw gebreken, talenten en omstandigheden. Daar passen mensen dan hun mening en handelen bij aan. Niet altijd even leuk voor de persoon op wie het vooroordeel gericht is, maar, zo leerde ik afgelopen weekend, het laat onverlet dat ook hij of zij zélf moet uitkijken om niet al een mening klaar te hebben over iemand nog vóórdat dit in redelijkheid mogelijk is.

Zinnig gesprek?

Na een leuk dagje uit bij mijn zus in Heerlen arriveerde in de avond de taxi terug naar Asten voor mij. En al bij het openen van de deur en het naar buiten lopen om in te stappen voorzag ik een heel vervelende rit terug met een chauffeur die, zo schatte ik in, niet echt iemand was om er een gezellige reis terug van te maken. Nog even daargelaten dat ik voorzag niet binnen drie kwartier tot een uur (de tijd die voor deze rit staat) ongedeerd weer thuis aan te komen. Was deze man wel in staat ergens zinnig over mee te praten? En was een wegwijzer wel genoeg om deze man de juiste richting in te krijgen? En de redelijk sterke nicotine lucht in de taxi maakte mijn beeld bepaalt niet positiever…!

Het werd een heel prettige rit...

Aangezien de reis van Asten naar Heerlen best lang is voor mijn gevoel, vind ik het altijd wel heel fijn als ik dan te maken krijg met iemand achter het stuur die graag en makkelijk met de klant praat. En dan hoeft het uiteraard niet te gaan over de formatie van een nieuwe regering die nu zo moeizaam verloopt. Simpelweg het verloop van de dag van de betreffende chauffeur is dan voor mij al voldoende om er een prettige rit van te maken. Op de heenreis was dat al prima gelukt met een mevrouw die mij vertelde over haar zus die ook in Asten woont en waar zij in de pauze even op bezoek was geweest, haar vakanties met die zus, haar hobby’s en haar kinderen. Een heel prettige rit werd het. En dit voorzag ik dus niet tijdens de rit terug…..verre van, zelfs!

Mijn oren stonden wagenwijd open...

Een sterk staaltje vooroordeel, zo bleek! Want niet alleen was het voor deze meneer geen enkel probleem om mij binnen een mum van tijd weer heelhuids thuis af te zetten, het werd óók nog eens een van de meest bijzondere ritten die ik tot nu toe gehad heb! Meneer vertelde mij ronduit over het feit dat hij een eigen taxi bedrijf had opgezet en door de centrale dus vaak werd ingezet en hoe dat voor hem was. Ook kwam aan de orde dat hij na een huwelijk van 22 jaar gescheiden was, een zoon had die het met het uit elkaar gaan van z’n ouders best heel moeilijk had gehad, maar daar nu wel mee had leren leven. En goed nieuws was er ook….sinds enkele maanden had meneer een nieuwe relatie! Een mevrouw die hij bij een school-reünie had leren kennen. Hij was even naar buiten gegaan om een sigaretje te roken en daar liep hij een vrouw tegen ’t lijf voor wie hij nu heel graag lange treinreizen over had, om maar bij haar te kunnen zijn!

Uiteraard was ik tijdens de rit niet alleen maar een luisterend oor, want met het veranderen van mijn vooroordeel met betrekking tot deze meneer werd ik ook steeds ‘losser’ in het contact en deelde ik mijn epilepsie en het begeleid wonen met hem. En bij aankomst in Asten bedankte meneer mij voor een heel prettige rit. Iets wat ik alleen maar kon beamen!

Dus de eerst volgende keer dat ik me erger aan een voordeel in mijn richting moet ik (en anderen om mij heen) toch écht eens zeggen: ‘kijk naar jezelf…!’

Tot zover weer,
Groeten Roland