Poll: Hoe open ben jij naar je cliënt?

Cora Ledder 18/12/2020

Eens met de reactie van doeterniettoe hieronder. Ik werk als calamiteitenonderzoeker in de zorg en heb ook veel ervaring met onderzoek naar grensoverschrijdend gedrag (geweld in de zorgrelatie). Vanuit die ervaring wil ik graag delen, dat uit die onderzoeken blijkt dat het belangrijk is om steeds af te wegen wat je over jezelf vertelt, zodat je de professionele grens niet ondoordacht overgaat. https://www.moveprofessionals.nl/wat-doet-move-nieuw/prisma-onderzoek-geweld-in-de-zorgrelatie-move-professionals.html. Cora Ledder, Move professionals

Doeterniettoe 16/12/2020

Ik ben groepsbegeleider bij licht en matig verstandelijk beperkte mensen tussen de 24-35 jaar. We hebben als begeleiders redelijk wat met onze bewoners gedeeld, maar hebben gemerkt dat dit ook averechts kon werken. Sommige bewoners dachten dat ze dan beste vriendinnen waren met hun begeleiding. Vroegen om telefoonnummers om privé te appen. (Wat we niet hebben gedeeld). Of raakten overstuur wanneer begeleiding vrij was of op vakantie ging. Zelfs 1x een bewoner die stiekem langs t huis van een begeleider is gaan rijden; bijna stalken...!
De scheidingslijn tussen begeleider-bewoner werd een stuk dunner en onduidelijker.
We zijn daarom inmiddels ook voorzichtiger geworden in het delen van ons privéleven.
Het heeft dus 2 kanten.

Ik denk dat t niet goed is als je niks deelt. Want als begeleider ben je een groot onderdeel van het privéleven van een bewoner.
Maar aan de andere kant blijft het ‘je werk’ en ben je ‘maar begeleider’. Je bent geen familie en geen vriend. Je moet jezelf ook niet belangrijker maken dan dat je bent. Door meer over jezelf/je privé te delen, kan een bewoner zich ook teveel aan je gaan hechten.
Dit is ook niet gezond voor de bewoner denk ik.
Daarbij maakt het ook nog echt uit met welke bewoner van welk niveau je wat deelt.
Fingerspitzengefühl.