‘Zie mensen met een beperking als medewerkers op de dagbesteding’
Als ervaringsdeskundige werk ik al vijftien jaar bij de LFB. De landelijke belangenorganisatie voor en door mensen met een beperking. Wat ik hier zo prettig vind? Ze zien me hier als gelijkwaardig. Bij mijn vorige dagbestedingsplek was dat wel anders. Dat was niet zo goed voor mijn zelfbeeld.
Blog door Mirjam Braspenning
Voordat ik bij de LFB kwam, werkte ik bij de dagbesteding bij een zorgorganisatie. Ik ging er eerst stage lopen, daarna ging ik er werken. Ik voelde me daar echt alsof ik ‘cliënt’ op mijn voorhoofd had staan. Ik weet nog dat ik een keer de bestellingen wilde invullen. Toen zei een begeleider: ‘Dat kan niet, want jij bent hier cliënt.’ De begeleiders bepaalden hoe alles daar ging. Het voelde alsof ik minder waard was dan de begeleiding. Dat frustreerde me erg. Ik werd er boos, verdrietig en onzeker van. Mijn zelfbeeld werd er minder door.
Bij de LFB gaat het niet om mijn beperking
Bij de LFB ging het heel anders. De LFB zet mensen in hun eigen kracht. Ze leren je om je eigen mening te geven en op te komen voor jezelf. Dit door een leerwerktraject van drie jaar. Inmiddels geef ik presentaties, workshops en trainingen. Daar geniet ik heel erg van. Ik voel me gezien bij de LFB. Iedereen is hier gelijk. Of je nou coach bent of ervaringsdeskundige. Je mag hier zijn wie je bent. Het gaat hier niet om mijn beperking, maar om wie ik ben als mens. Wat mijn talenten zijn en waar wil ik me in ontwikkelen? Ik mag overal over meepraten. Er wordt vooral gekeken naar wat je wel kan. Er ging echt een wereld voor me open.
Prettig dat ik hier geen cliënt word genoemd
Voor mij betekent gelijkwaardigheid dat je naast iemand staat. En niet erboven. Dat betekent dat je het samen doet en samen beslist. Het is belangrijk dat de ander niet dingen van je overneemt. Wat ik prettig vind is dat we bij de LFB geen cliënten worden genoemd. Je heet hier ‘ervaringsdeskundige’ of ‘ervaringsdeskundige in opleiding’. Wat ik aan begeleiders wil meegeven? Sta naast mensen met een beperking. Zie ze als medewerkers met kwaliteiten. Als mensen die nog heel veel kunnen leren. Dat is goed en belangrijk voor het zelfbeeld van mensen.
Meer weten over Mirjam Braspenning?
Lees dan haar blog ‘Ga samen in gesprek over de goede balans’. Daarin vertelt ze over haar stofwisselingsziekte. Soms merkt ze dat begeleiders te bezorgd zijn. Daardoor ging ze aan zichzelf twijfelen. Terwijl het het beste werkt om samen een balans in te vinden in hoe om te gaan met de stofwisselingsziekte. Dus het niet onder-, maar zeker ook niet overschatten.
Deel deze pagina via:
