Dementie herkennen en vaststellen

Dementie herkennen bij mensen met een verstandelijke beperking is niet makkelijk. Hoe ernstiger de verstandelijke beperking, hoe lastiger het is om achteruitgang en dementie vast te stellen. Als iemand bepaalde vaardigheden nooit heeft gehad, is het lastig om een verandering daarin te zien. Ook geven cliënten de achteruitgang minder vaak zelf aan.

Voorbeelden van gedrag bij dementie

Voorbeelden van gedrag dat kan wijzen op (beginnende) dementie bij mensen met een verstandelijke beperking:

• sneller geïrriteerd zijn;
• ineens niet meer naar vaste activiteiten willen;
• zich steeds meer terugtrekken;
• passiever worden;
• steeds vaker moeite hebben met Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen, basisactiviteiten in het dagelijks leven.

Samen veranderingen vastleggen 

Het is lastig om dementie te herkennen. Begeleiders, gedragsdeskundigen of naasten verklaren het veranderende, moeilijke of opvallende gedrag bijvoorbeeld verkeerd. Ze denken onterecht dat het bij iets anders hoort. Zoals bij een depressie, drukte of een spannende gebeurtenis. Maar het gebeurt ook dat zij gedrag te snel en onterecht toeschrijven aan dementie, terwijl er een heel andere oorzaak is. Bijvoorbeeld een niet goed werkende schildklier. 

Het is daarom heel belangrijk om de cliënt goed te kennen en gedrag regelmatig vast te leggen. Veranderingen die je opmerkt kun je daardoor beter vergelijken met hoe iemand ‘normaal’ gesproken was. Samenwerking met familieleden is hierbij erg belangrijk, omdat zij hun naaste vaak goed kennen.  

Diagnose dementie 

Bij vermoedens van dementie is het belangrijk dat je deze deelt met anderen. De diagnose dementie wordt uiteindelijk door een arts en/of een gedragskundige gesteld. Dat gaat altijd in overleg met verschillende betrokkenen rondom de cliënt. Op deze pagina vind je kennis en verhalen over het herkennen en vaststellen van dementie.